23. desember 2016 - Jólatré

Ég fór að velta fyrir mér af hverju svo margt fólk setur upp jólatréð á Þorláksmessu. Þegar ég var að alast upp var jólatréð skreytt á Þorláksmessu. Þetta var fyrir daga skötuhlaðborða og það var einungis ein útvarpsstöð sem sendi út kveðjur til fólks í landi á Þorláksmessukvöld, en sjómenn fengu sínar kveðjur eftir hádegi á aðfangadag jóla og kveðjur frá Íslendingum erlendis voru fluttar í útvarpi á annan dag jóla. Svo datt pabbi í það eftir að hafa skreytt jólatréð og þar með lauk jólagleðinni, stundum, þó ekki alltaf.

Sjálf var ég ekki með jólatré í mörg ár eftir að ég skildi við þáverandi maka fyrir meira en þremur áratugum. Er ég flutti í núverandi íbúð fyrir tólf árum síðan kom ég við í Garðheimum og keypti stórt og mikið gervitré og setti upp og skreytti snemma á aðventunni. Það fékk að vera uppi fram í miðjan janúar, eða framyfir sænsku jólalokahátíðina Tjugondedag Knut, þ.e. 13. Janúar. Síðan þá hefi ég haldið þessum sið, að skreyta jólatréð í byrjun aðventu og framyfir miðjan janúar. Sama saga gildir um önnur jólaljós, svalalýsingar og þess háttar. Byrja að fækka þeim um miðjan janúar.

Af hverju ekki?

Hér á ég alla jólaóróana frá Georg Jensen. Af hverju má ekki láta þá njóta sín tvo mánuði ársins í stað þrettán daga? Sömu sögu er að segja um neyðarjólasveinana, þ.e. neyðarkalla björgunarsveitanna sem fá að hanga á heimilinu jafnlengi.

Í svartasta skammdeginu er jólalýsingin nauðsynleg. Af hverju ekki að reyna að njóta hennar eins og kostur er?