Árið
2005 tók ég þátt í stofnun samtaka úti í Evrópu. Fyrstu þrjú árin sat ég í
stjórn og stjórnarfundirnir fóru í að byggja upp innviði samtakanna og ákveða
hvernig standa skyldi að félagsaðild félagsgjöldum og hversu víðtækt samtökin
skyldu starfa. Þau áttu enga peninga, einungis þessar örfáu evrur sem runnu inn
í formi félagsgjalda og dugðu vart fyrir meiru en bankakostnaði. Allar ferðir
sem ég þurfti að takast á hendur vegna starfa minna fyrir samtökin voru
greiddar úr eigin vasa. Um svipað leyti og ég hætti í stjórninni og varð
skoðunarmaður reikninga fyrir samtökin fóru peningar að streyma inn, meðlimum
jafnt og aðildarfélögum fjölgaði verulega, en auk þess fengu samtökin styrki
til starfseminnar frá ríkisstjórnum, Evrópusambandinu og mannréttindasamtökum
um allan heim enda ná verkefni samtakanna um allan heim þótt þau séu enn miðuð
við Evrópu í grunninn.
Þótt við reyndum að hafa áhrif á ríkisstjórnir um allan heim til hagsbóta fyrir
transfólk voru aðalfundir og kosningar um innri málefni samtakanna þó áfram
miðaðir við félagsgjöld. Til að fá að greiða atkvæði á aðalfundum samtakanna
þurftu félagsmenn að vera skuldlausir og að hafa greitt félagsgjöld árins og
sama gilti um aðildarfélögin. Þau þurftu að vera skuldlaus og hafa greitt árgjaldið.
Á aðalfundi fáum við ekki atkvæðaseðla nema að hafa reitt fram árgjaldið. Þetta breytir engu um að við vinnum til
hagsbóta fyrir transfólk um allan heim, höldum skrá yfir umbætur í málefnum
transfólks í öllum ríkjum og reynum að minna á mannréttindabrot gagnvart transfólki
hvort heldur er í Rússlandi eða í Venezuela.
Ég er meðlimur í nokkrum öðrum félögum, verkalýðsfélaginu, Félagi
frímerkjasafnara, Samtökum hernaðarandstæðinga, Ættfræðifélaginu, Amnesty
International, Trans-Ísland og Samtökunum 78. Í öllum þessum félögum er gerð sú
lýðræðislega krafa að greidd séu félagsgjöld. Félagsgjöldin veita mér rétt til
að vera virkur félagi, taka þátt í stjórnarkjörum og öðru starfi félaganna, en
þau leggja mér líka á herðar þær skyldur að hlýða samþykktum félagsins og að
taka þátt í starfinu að svo miklu leyti sem mér er unnt, en umfram allt veita
félagsgjöldin mér rétt til að taka þátt í stefnumótun félaganna.
Að vera félagi án félagsgjalda er fölsk félagsaðild. Þess vegna er ég einnig
stoltur og greiðandi félagi í Samfylkingarfélaginu í Reykjavík og þar með
Samfylkingunni. Ég tek þátt í starfinu eins og mér er unnt og mun taka þátt í formannskjöri
Samfylkingarinnar í janúar næstkomandi. Að sjálfsögðu á einnig að gera sömu
kröfu til annarra virkra félaga í Samfylkingunni.
P.s. Til að gerast medlimur í Socialdemokraterna i Svíþjóð þarf að byrja á að greiða inngöngugjald sem er 100 sænskar krónur (2000 íslenskar krónur) og það er um leið fyrsta árs gjaldið, en síðan hækkar það í samræmi við gjöld viðkomandi svæðafélags, en það geta verið frá 150 krónum upp í 300 krónur á ári. (í Linköping 250 kr)
föstudagur, desember 28, 2012
28. desember 2012 - Virk eða fölsk félagsaðild?
Birt af Anna Kristjánsdóttir kl. 13:17
Gerast áskrifandi að:
Comment Feed (RSS)
0 ummæli:
Skrifa ummæli