29. maí 2013 - Fíflið ég og sjómannadagshelgin

Það hefur löngum þótt tilhlýðilegt fyrir gamla sjómenn að halda upp á sjómannadaginn og svo er einnig með mig. Þó hefi ég oftar en ekki verið fjarverandi á þessum degi eða þá eftir að ég hætti til sjós, bundin af vaktinni í landi. Reyndar var sjómannadeginum sýnd svo lítil virðing í mörg ár í útgerðarbænum Reykjavík að haldið var upp á daginn í Nauthólsvík. Þau árin kom ég ekki nálægt hátíðarhöldum sjómannadagsins þótt ég væri í Reykjavík og í fríi, enda voru hátíðarhöldin þá eins og hver önnur niðurlæging. Sem betur fer höfðu menn rænu á að flytja hátíðarhöldin aftur niður að gömlu höfn og síðan hafa þau bara aukist ár frá ári og frá því fyrir fimmtán árum orðið að tveggja daga hátið með Hátíð hafsins á laugardeginum.

Hátíðarhöldin aukast enn þetta árið með því að Landsbjörg „þjófstartar“ með fjáröflunardagskrá í sjónvarpi og er það vel að tengja hana við hátíðarhöld sjómannadagsins, en sjálf mun ég byrja á hádegi á föstudag með verkefni á vegum Slysavarnaskóla sjómanna. Þar sem mikið af þeim verkefnum sem björgunarsveitirnar munu sinna sjómannadagshelgina voru löngu skipulögð, var ég búin að skrá mig til vinnu á björgunarskipið Ásgrím S. Björnsson alla helgina eftir því sem báturinn verður í notkun. Fyrir rúmri viku síðan fékk ég beiðni um vaktstöðu um borð í Óðni þessa sömu helgi því þá er stöðugur gestagangur um skipið og Hollvinasamtök Óðins sjá um að sýna gestunum skipið, en því miður. Ég var búin að lofa mér til vinnu á björgunarskipið þessa helgi og get því einungis aðstoðað við gæsluna um borð í Óðni að verkefnunum á Ásgrími verði lokið.

Ég var varla búin að gefa kannski-kannski ekki svarið til Sjóminjasafnsins og Óðins að ég fékk símtal. Það er nefnilega þjóðfundur hinsegin fólks í Ráðhúsinu í Tjörninni eftir hádegi á laugardag. Síðan þá hefi ég fengið skeyti, bréf og beiðnir á Facebook um að mæta á þjóðfundinn, en betra er að segja nei en að segja kannski þegar vitað er að ég kemst ekki. Næsta beiðni kom frá Íslandsdeild Amnesty International. Það á að vera uppákoma til stuðnings Rómafólki á Ingólfstorgi eftir hádegi, jú getið hvenær, eftir hádegi laugardaginn 1. júní. Ég svaraði eins og áður, búin að lofa mér í annað og kemst ekki. Á þriðjudag kom svo enn ein tilkynningin. Það er flokksstjórnarfundur Samfylkingarinnar í Reykjavík laugardaginn 1. júní klukkan 10.00 - 16.00. Ofaná allt átti að halda einhvern samevrópskan símafund, aukaaðalfund Evrópsku transgendersamtakanna þessa sömu daga, en af einhverri þrjósku hefi ég ekki einu sinni lesið póstana mína, enda verð ég að sleppa því að taka þátt í gagnrýni á sjálfa mig og aðra eftir að ég neitaði að undirrita ársreikningana í haust sem leið.

Nú vantar ekkert nema kröfu um að mæta á aukavakt í vinnunni til að fullkomna dæmið. Ég hafði fengið kröfu um skyldumætingu á vinnustaðarfund á föstudag, en sökum þess að ég er í sumarleyfi er ég undanþegin kröfunni þótt mælst sé til þess að ég mæti og sem ég hefði gert annars.

Benda allar þessar óskir til þess að ég sé búin að gefa mig út í alltof mörg félagsmálastörf eða er ég kannski bara gamalt fífl sem kann ekki að segja nei?

Ég hallast æ meira að þessu síðarnefnda, en það er bara svo gaman að þessu öllu.