Föstudaginn 10. ágúst 2012 geysast tveir aðilar fram á ritvöll DV, bæði
miklir baráttufélagar mínir í baráttunni fyrir réttindum hinsegin fólks. Þau
telja bæði að Morgunblaðið sjónvarp hafi ekki átt skilið að fá
mannréttindaviðurkenningu Samtakanna 78 og ég skil þau að miklu leyti en er
samt ósammála þeim að einhverju leyti þótt ekki vilji ég ganga út og mótmæla
þeim.
Ég kann ekki alla sögu Samtakanna 78 og er því vart dómbær á hverjir sýndu
fordóma fyrr á árum og hverjir hunsuðu hverja. Ég man þó að fyrsta greinin sem
ég sá og var til stuðnings baráttu samkynhneigðra var frá árinu 1977 er
Fylkingin, baráttusamtök kommúnista birti grein í málgagni sínu Neistanum til
stuðnings baráttu homosexual fólks og var greinin undirrituð af Pétri
Tyrfingssyni, síðar sálfræðing og meðferðarfulltrúa. Ég skal ekki fullyrða hvort
Rauðsokkahreyfingin hafi verið eitthvað fyrr á ferðinni með stuðning sinn. Þetta
var held ég sama ár og Baldur þáverandi ritstjóri Orðabókar Háskólans kom fyrst
fram með orðið samkynhneigð til notkunar í Þjóðleikhúsinu og síðan
Þjóðviljanum.
Ég kom fyrst á samkomu hjá Samtökunum 78 árið 1984, nýlega fráskilin og þegar
búin að lenda í fyrsta skipbrotinu í samskiptum við heilbrigðiskerfið vegna
tilfinninga minna. Samtökin voru þá til húsa við Skólavörðustíg en voru einnig
í Brautarholti um svipað leyti, voru í sífelldu húsnæðishraki á þessum árum og
illa liðin af flestum. Einhverju sinni voru þau í húsnæðishraki sem oftar og eftir því sem sagan segir mér, leysti
þáverandi oddviti meirihlutans í borgarstjórn, maður að nafni Davíð Oddsson, úr
húsnæðisvandræðunum með því að lána Samtökunum 78 húsið við Lindargötu sem varð
síðan aðsetur Samtakanna 78 í nærri einn og hálfan áratug til aldamóta er þau
fluttu yfir á Laugaveg 3 þar sem þau eru enn. Einhver hvíslaði því að mér að
þetta hefði Davíð gert í andstöðu við suma flokksfélaga sína.
Einhverntímann heyrði ég að tillaga hafi komið um veitingu viðurkenningar til
handa Davíð Oddssyni fyrir stuðning hans við Samtökin 78 á þeim tíma þótt ekki
hafi orðið úr slíku.
Þættir þeir sem hafa birst fyrrihluta ársins 2012 um baráttu samkynhneigðra og
síðar einnig transfólks voru góðir og eiga skilið að fá viðurkenningu. Þessir
þættir eru gerðir eftir að Davíð Oddsson varð ritstjóri Morgunblaðsins og því er
sennilegt að hann sé einnig ábyrgðarmaður þáttanna þótt hann hafi vafalaust lítið
með þá að gera.
Ég get ekki séð að það eigi að mismuna stuðningsfólki hinsegin fólks eftir
pólitískum skoðunum eða eftir eignarhaldi fjölmiðla þeirra því þá værum við í
vondum málum.
Mannréttindi eiga að vera ofar pólitísku dægurþrasi .
föstudagur, ágúst 10, 2012
10. ágúst 2012 - Af hverju veita Morgunblaðinu viðurkenningu?
Birt af Anna Kristjánsdóttir kl. 22:57
Gerast áskrifandi að:
Comment Feed (RSS)
0 ummæli:
Skrifa ummæli