31. október 2012 - Ekki misnota bílflautuna!

Mbl.is sagði frá handalögmálum tveggja ökumanna í umferðinni í Reykjavík á þriðjudag. Það mætti halda að slíkt væri einsdæmi, en svo er ekki þótt slíkt þyki vafalaust einsdæmi á Íslandi.

http://www.mbl.is/frettir/innlent/2012/10/31/tveir_okumenn_slogust/

Við lestur fréttarinnar rifjaðist upp fyrir mér er einn vinnufélagi minn í Stokkhólmi í Svíþjóð var á ferðinni í eftirmiðdagsumferðinni. Hann ók fram með bílaröð á vinstri akrein og skaust svo inn á milli bíla rétt áður en þrengdist niður í eina akrein á gatnamótum. Sá sem var næstur fyrir aftan hann þeytti flautuna af miklum ákafa og virtist láta öllum illum látum, en ekki skal ég fullyrða hvort vinnufélaginn hafi svarað með fingrinum. Félaginn hélt áfram, en á næstu gatnamótum á eftir var rautt ljós og ökumaðurinn sem taldi svínað á sér enn næstur fyrir aftan. Á ljósinu kom hann út úr bílnum óð að bíl vinnufélaga míns, reif upp hurðina hjá honum og stakk hann í magann með hníf. Síðan hljóp hann aftur inn í bílinn sinn og ók í burtu.

Særður félagi minn sem var nýlega búinn að fá sér fyrsta gemsann sinn elti hinn og hringdi jafnframt í lögregluna sem náði árásarmanninum en félaginn komst undir læknishendur. Sárið var sem betur fer ekki lífshættulegt og komst hann aftur til vinnu einhverjum vikum síðar. Árásarmaðurinn reyndist vera fertugur karl með tandurhreint sakavottorð og hlaut hann eitt ár á bakvið lás og slá.

Hvað skyldi þetta kenna okkur? Jú, maður á ekki að þeyta bílflautuna að óþörfu.

31. október 2012 - Útflutningur á rafmagni

Oft hefur sú umræða komið upp að rétt væri að banna útflutning á ferskum fiski, betra væri að fullvinna hann hér heima og selja hann til útlanda í frosnum flökum eða blokkum. Þetta væri allt ákaflega þarflegt og gott ef ekki væri fyrir þá sök að iðulega fæst hærra verð fyrir nýjan óunninn kældan fisk á mörkuðum erlendis en fyrir beingödduð flökin. Því hefur umræðan iðulega fallið um sjálfa sig þegar reynt hefur verið að banna útflutning á ferskum fiski.

Það var verið að kynna nýja skýrslu um efnahagsástandið á Íslandi á þriðjudaginn. Þar kom fram meðal annars að framleiðni Íslendinga er lægri á vinnustund en víða annars staðar og sýnir svart á hvítu að langur vinnutími leiðir af sér minni afköst. Var það ekki hjá BM Vallá þar sem afköstin jukust einhverju sinni þegar verkamenn stóðu í kjarabaráttu og fóru í yfirvinnubann?

Nú hefi ég ekki kynnt mér McKinsey skýrsluna í neinum smáatriðum, einungis heyrt af henni í fréttum. Þar virðist samt margt vera áhugavert, t.d. það að menntun í tæknigeiranum á Íslandi er langt fyrir neðan aðrar þjóðir og það er þegar orðinn skortur á tæknimenntuðu fólki á Íslandi. Þá hafa launin haldið fólki frá því að mennta sig á tæknisviði.

Eitt atriði í skýrslunni stingur samt í augun. Þar er því haldið fram að útflutningur á rafmagni um sæstreng myndi auka hagvöxt. Ég fer að halda að þeir hafi tekið mið af dæminu um óunna fiskinn hér að ofan er þeir sömdu skýrsluna. Vissulega munu fást fleiri krónur fyrir hvert megavatt sem selt er til Skotlands um sæstreng, en hvað mun það þýða í reynd? Um leið og kaplinum verður stungið í samband í Skotlandi mun raforkuverð til neytenda á Íslandi stórhækka. Sú uppbygging í iðnaði sem hefur þegar verið gerð á Íslandi mun stöðvast. Hið einasta sem getur komið í veg fyrir kollsteypu í íslenskum iðnaði verða hugsanlega rafmagnstöpin á leiðinni til Skotlands, því öfugt við óunna fiskinn mun flutningurinn á óunnu rafmagni flytja vinnuna við að búa til verðmæta vöru frá Íslandi til Skotlands eða annarra landa. Stundum getur nefnilega borgað sig að halda rafmagninu heima og sjálf er ég lítt hrifin af umræddum sæstreng.

Þar er betur heima setið en af stað farið!

29. október 2012 - Stöðumælasektir

Facebookvinkona mín að nafni Vigdís Hauksdóttir var með þarfa áminningu til okkar dauðlegra með því að birta kröfu frá innheimtufyrirtæki einu í Reykjavík sem sent hafði innheimtubréf til einstaklings sem hafði verið lýstur gjaldþrota og flúinn land. Ekki ætla ég að tjá mig mikið um gjaldþrot þessa einstaklings né hvaða úrræði eru í boði enda brestur mig vit til að tjá mig um slík mál. Hinsvegar rifjaðist upp fyrir mér atvik frá Svíþjóðarárum mínum.

Ég var einhverju sinni á ferðinni hjá Stockholmsmässan í Älvsjö. Er ég nálgaðist staðinn á bíl svipaðist ég um eftir einhverju skilti sem segði til um greiðsluskyldu, en sá ekkert. Ég lagði síðan bílnum á risastóru bílastæðinu, svipaðist um aftur eftir greiðslukassa en sá engan og hélt að því búnu inn í Stockholmsmässan og var þar næstu tvo tímana. Þegar ég kom út aftur var kominn sektarmiði á bílinn, krafa upp á heilar 700 sænskar krónur.

Ég fór í fýlu. Þegar ég fer í fýlu verð ég reið og þá verð ég óstöðvandi. Þegar ég kom heim skrifaði ég bréf til einkafyrirtækisins sem sá um innheimtu stöðumælasekta og mótmælti sektinni. Það breytti engu og í svarbréfi ítrekaði fulltrúi fyrirtækisins að ég yrði bara að greiða sektina, annars færi hún í innheimtu. Ég fékk svo bréf frá innheimtufyrirtækinu sem ítrekaði kröfuna á hendur mér, annars færi hún í dóm. Ég mótmælti aftur og málið fór í dóm. Sektin var felld niður með dómi. Í ljós kom að risastórt skilti sem sagði til um stöðumælagjald hafði verið fjarlægt einhverjum dögum áður vegna endurnýjunar og hafði ekki verið sett upp aftur er ég lagði bílnum á bílastæðinu.

Nokkrum dögum eftir að mér barst tilkynning um dóminn fékk ég bréf frá innheimtufyrirtækinu þar sem mér var tilkynnt að ef ég greiddi ekki sektina mætti ég búast við frekari innheimtuaðgerðum og jafnvel dómi. Ég tók upp símann og hringdi í innheimtufyrirtækið. Röddin sem svaraði mér virtist tilheyra einhverjum ungum uppskafningi sem þegar byrjaði að hóta mér í símanum eftir að ég hafði borið upp erindið.

Ég svaraði með því að tilkynna uppskafningnum að ef ég heyrði nokkru sinni frá honum aftur hvort heldur væri munnlega eða bréflega myndi ég kæra hann fyrir fjárkúgun. Síðan hefi ég ekkert frá honum heyrt.  

29. október 2012 - Um fjölbreytileika á vinnumarkaði

Á fyrstu árum nýrrar aldar kom hópur ungra velmenntaðra karlmanna fram á sjónarsviðið. Flestir voru þeir með svipaða menntun í alþjóðaviðskiptum frá erlendum háskólum og flestir óku þeir um á svipuðum bifreiðum, fóru í líkamsrækt daglega og lifðu svipuðu lífsmunstri að öðru leyti. Þeim græddist fé, þeir voru áhrifamenn í nýlega einkavinavæddum bönkum og tækifærin blöstu við þeim. Risið varð hátt á örstuttum tíma, en svo hrundi það á einni viku og eftir sat hnípin þjóð í vanda.

Við getum horft á mörg alþjóðafyrirtæki. Kodak sankaði að sér snillingum á síðustu öld, en þegar stafræna byltingin hófst í myndum fylgdi fyrirtækið ekki eftir þróuninni og það fór þráðbeint á höfuðið. Fyrir innan við tuttugu árum kom Nokia með nýja tegund farsíma sem tóku öðrum fram og risið varð hátt, en fallið jafnfram hátt þegar aðrir komu með android símana. Nú er Microsoft sömuleiðis komið í vandræði eftir að það fylgdi ekki eftir þróuninni í smátölvum og tók seint við sér.

Þetta síðasta var meðal þess sem Harry van Dorenmalen stjórnarformaður IBM Europe talaði um á málþingi um atvinnumál transfólks í Dordrecht á dögunum. Hann benti á að eitt hið hættulegasta í stjórnun fyrirtækja væri einhæfni starfsfólksins og þá sérstaklega yfirmanna þeirra, oft hörkuduglegs og velmenntaðs starfsfólks, en það er oft líkt hverju öðru. Hann benti á að IBM hefði ráðið þeldökka konu sem einn framkvæmdastjóra sinna snemma á sjöunda áratugnum og að þetta hefði verið stórt skref í þá átt að auka margbreytileika starfsfólks á þeim tíma sem þeldökkir börðust fyrir réttindum sínum og áttu erfitt uppdráttar í Bandaríkjunum og þetta bætt fjölbreytileika framleiðslunnar, hafi stóraukið hagnað fyrirtækisins auk þess sem það naut jákvæðrar athygli í augum þeirra sem teljast til minnihlutahópa.

Síðan hefur margt skeð í heiminum. Hinir ýmsu minnihlutahópar verða æ meir sýnilegir á atvinnumarkaði, konur, þeldökkir, múslímar, samkynhneigðir og fleiri og fleiri, nú síðast transfólk. Af hverju á öll þróun að miðast við jakkafataklædda hvíta unga og miðaldra karla? Við vitum hvernig íslensku bankarnir fór þráðbeint á höfuðið þegar innviðirnir byggðust upp á slíkum körlum sem miðuðu störf sín við sjálfa sig og þjónustu við aðra jakkafataklædda hvíta unga og miðaldra karla.

Er ekki kominn tími til að galopna atvinnumarkaðinn fyrir fjölbreytileika mannlífsins? 

28. október 2012 - Að spara í utanlandsferðum

Ég skrapp til útlanda um helgina. Slíkt þykir kannski ekki í frásögur færandi, en að fara tvisvar til útlanda á tveimur mánuðum fyrir skítblanka manneskjuna þætti kannski óþarfi. Vissulega hafði ég farið til Írlands með viðkomu hjá frændfólki mínu nærri Manchester í september, en þá sleppti ég því að fara á kráarrölt tvö kvöld af þremur sem eytt var í Dublin og kom heim með nærri helminginn af evrunum sem ég hafði ætlað til ferðarinnar. Nú sleppti ég því að fara í bankann þegar haldið var til Hollands í þriggja daga ráðstefnuferð.

Ég ætlaði mér að kaupa lestarferðir fyrirfram í gegnum netið. Það reyndist ómögulegt og ég kom til Schiphol í Hollandi með einungis 200€ í vasanum, reyndar kortið til vara. Byrjaði á að kaupa mér farmiða á ódýrasta farrými með næstu lest til Dordrecht þar sem ráðstefnan var haldin, gekk frá hótelinu í ráðhús bæjarins þar sem haldin var móttaka fyrir ráðstefnugesti, en dauðþreytt skreiddist ég á hótelið klukkan tíu um kvöldið. Morguninn eftir gengum við tvær frá hótelinu á ráðstefnustaðinn og eyddum þar deginum, en gengum til baka um kvöldið þar sem vinkonan fór heim með næstu lest, en ég hélt til baka á hótelið.

Þriðja daginn notaði ég svo til að skoða mig um í Dordrecht, fékk mér steik á veitingastað og einn eða tvo öl á eftir og kvöldinu eytt við tölvuna á hótelinu.Síðan var haldið á flugvöllinn morguninn eftir með lestinni frá Brussels til Amsterdam. Á flugvellinum keypti ég mér eina gos á meðan beðið var eftir kalli út í vél og heim var haldið án þess að eyða neinum gjaldeyri sem heitið gat.

Eftir að heim var komið taldi ég 120€ upp úr veskinu mínu.

Hver vill styrkja mig í næstu ferð þar sem reynt verður að bæta ástand transfólks á Íslandi sem og í öðrum löndum? Ég hefi ekki efni á slíku enda löngu komin á hausinn vegna félagsmálastarfa fyrir annað transfólk!

21. október 2012 - Leggðu pinnið á minnið

Ég var að horfa á auglýsingu sem á að hjálpa fólki að muna pinnnúmerið sitt. Til sögunnar var maður kallaður sem er fæddur sjöunda dag mánaðarins, á þrjú börn og kvæntist eiginkonunni árið 98. Allt gott og blessað. En þetta var bara eitt númer.

En nú vandast málið. Ég er nefnilega ekki með eitt fjögurra stafa númer sem ég þarf að muna. Ég á þrjú bankakort og öll krefjast þau þess að ég muni sitthvert fjögurra stafa pinnnúmerið. Svo þarf ég að muna fjögurra stafa pinnnúmer í hvert sinn sem ég millifæri eða greiði úr heimabankanum. Svo verð ég að muna pinnið til að komast inn á vinnustaðinn á kvöldin eða nóttunni og ég verð að kunna einhver pinn til að afvirkja innbrotakerfi á mannlausum dælustöðvum sem ég þarf að heimsækja öðru hverju.

Málinu er ekki lokið. Ég er nefnilega líka í félagsmálum og þarf að muna pinnnúmer að reikningum félaga sem ég er í trúnaðarstörfum fyrir. Áður en varir er ég búin að tæma listann af möguleikum og næst þegar ég þarf að slá inn pinnið þegar posanum er otað að mér verð ég að reyna að muna hvort ég eigi að nota afmælisdag systur minnar eða húsnúmerið heima hjá ritaranum.

Já, það er svo auðvelt að leggja pinnið á minnið, eða hvað?

21. október 2012 - Bráðum koma blessuð jólin

Það er rétt komið framyfir miðjan október. Samt hafa jólaauglýsingarnar dunið yfir okkur að undanförnu með tilheyrandi jólastefum, Jólagestir  Björgvins, jólatónleikar Frostrósa, Jólin allsstaðar og Baggalútur með jólalög. Jólin eru komin í IKEA og seríurnar eru komnar í Garðheima. Ofan á allt saman keypti ég jólaóróa ársins í byrjun september.

Það veitir kannski ekki af að byrja nógu snemma að undirbúa jólin. Nógu dýrir eru miðarnir á alla þessa tónleika þótt vafalaust sé hægt að fá þá á innan við sjö þúsund stykkið ef setið er aftast á efstu svölum og erfitt að sjá að venjulegt fólk hafi efni á þeim nokkrum dögum fyrir jól til viðbótar við jólahlaðborðin, jólaglögg og skötuna á Þorlák.

Þegar fólk er svo búið að steypa sér í skuldafen mepð jólatónleikum, jólahlaðborði, jólagjöfum og jólaskreytingum koma loks blessuð jólin. Um leið þagnar jólatónlistin sem hefur verið á fullu frá því um miðjan nóvember og flugeldar keyptir fyrir síðustu möguleikana á VISA kortinu. Þegar síðustu blysin hafa farið í loftið verður hamast við að rífa jólaskrautið niður því ekki má neitt minna á jólin þegar kemur að þorranum. Reikningurinn fyrir herlegheitin kemur svo í febrúar.

Ég veit ekki hvað ég geri í ár. Ég fer ekki á jólatónleika Baggalúts né á Frostrósir eða Björgvin. Gæti reyndar átt það til að kíkja við ef Borgardætur halda sína tónleika fyrir örfáar krónur á Rosenberg. Jólaskrautið fer upp í lok nóvember og verður tekið niður aftur fyrir þorrann. Jólakortunum fer fækkandi og ég bæti engum nýjum kortavinum við þetta árið. Til að fyrirbyggja gleymsku er kannski vissara að ljúka kveðjunum af og óska þessum örfáu blogglesöndum mínum gleðilegra jóla