10. apríl 2013 - Burt með draslið

Um daginn var vitnað í bókina Burt með draslið á Facebooksíðu bókaútgáfunnar Sölku. Upp fyrir mér rifjaðist að ég hafði eignast bókina fyrir fáeinum árum. Ég hafði flett í gegnum hana og lagt hana frá mér og búmms, hún var horfin í draslið á heimilinu. Síðan eru liðin nokkur ár sem fyrr segir og ég hefi ekkert saknað hennar fyrr en nú.

Eftir áminninguna á Facebook fór ég að athuga hvort ég fyndi bókina heima og mikið rétt. Það tók mig einungis skamman tíma að finna hana þar sem hún var í þriðju skúffu að ofan í hillusamstæðunni sem ég hafði fengið eftir andlát foreldranna, einmitt í skúffunni sem átti að geyma drasl sem ég tímdi ekki að henda og þar fann ég í sama vettvangi talsvert af gögnum sem ég taldi mig hafa glatað eða gleymt. Lagði síðan bókina frá mér á stofuborð þar sem hún yrði örugglega fyrir augum mínum næst þegar næði gæfist.

Um hádegið í dag kom slíkt næði. Ég hafði lokið helstu morgunverkum á heimilinu og lagað hádegismat fyrir mig og kettina og ákvað síðan að kíkja í bókina. Ég hafði ekki lesið margar blaðsíður þegar ég kom að kafla sem setti mig út af laginu:

Skjalasafnið á borðstofuborðinu
Áður en ég hvarf frá draslaralífi mínu montaði ég mig af því að við værum afslöppuð fjölskylda sem vildi frekar borða óformlegar máltíðir í eldhúsinu en í borðstofunni. Sannleikurinn var sá að á borðstofuborðinu voru svo háir staflar af pappírum, bókum og dóti að það hefði tekið mig óratíma að tæma það.  (tilvitnun lýkur)

Ég leit í áttina að borðstofunni. Eins og venjulega var borðstofuborðið yfirfullt af pappírum, bókum og allskyns dóti sem ég hafði ekki komið í verk að ganga frá. Ég leit til baka á diskinn sem ég hafði nýlega lokið við að borða af á litla stofuborðinu og ég gaf mér ekki tíma til að halda áfram að lesa í bókinni.

Nokkrum klukkutímum síðar hafði mér tekist að ganga frá öllum pappírum sem höfðu verið á borðstofuborðinu, gengið frá uppþvottinum inni í skáp, hreinsað eldavélina svo að hún skein af hreinlæti, hreinsað gufugleypirinn að utan og innan og þrifið eitthvað af hillum og skápum í eldhúsinu og var þó talsvert eftir enn í eldhúsi og borðstofu er ég þurfti að fara á vaktina.

Mig grunar að ég muni hafa nóg að gera næstu dagana auk þess að lesa betur í þessari merkilegu bók.