14. júní 2014 - Músaveiðar og samviskubit.

Það var hringt dyrabjöllunni hjá mér um daginn. Nágrannakona mín hafði séð mús á svölunum hjá sér og hafði lokað öllu og bað um hjálp. Ég gat engu hjálpað enda með gesti og þyrfti að sinna þeim fyrst en skyldi athuga málið þegar þeir færu. Svo hélt ég áfram að tala við gestina sem sátu í stofunni hjá mér og kisurnar mínar nutu nærveru þeirra.

Þar sem ég var með opið út á svalir birtist músin allt í einu í svaladyrunum, kom inn í stofuna og horfði á mannsöfnuðinn. Horfði beint í augun á mér, síðan á gestina og kettina og sá að hún yrði örugglega ekki velkomin inn á þetta heimili, sneri við og þaut aftur út á svalirnar með tvær kisur á eftir sér. Í framhaldinu ákvað ég að loka svaladyrunum með kisur utandyra, en ég og gestirnir afgreiddum heimsmálin með hraði, þeir hurfu á brott án hræðslu við mýslu, en ég fór í Bykó og keypti músalímgildrur.

Þegar heim var komið var mikið fjör á svölunum. Músin hafði komið sér í felur undir timburpöllunum á svölunum og kettirnir að reyna að krafsa í hana ofan af pallinum. Ég losaði eina spýtuna í burtu og setti nokkrar límgildrur niður á milli banda og kom mér síðan inn og lokaði á eftir mér.

Klukkutíma síðar var eitt límspjaldið komið upp á pallinn og iðaði þar á hvolfi. Það fór ekkert á milli mála að það hafði náð í fórnarlamb, þ.e. ef hægt er að gefa lítilli mús lambsheiti  og fékk hún síðan náðarhöggið og fór með hraði til músahimna. Þetta var lítil og falleg húsamús sem aldrei hefði megnað að gera neinum neitt mein, sennilega ungi ef marka má stærðina og gáfnafarið sem fólst í að koma í heimsókn til mín og ég fékk örlítið samviskubit.


Daginn eftir var trépallurinn fjarlægður enda ljóst að úr því heilar mýs geta falið sig undir pallinum, má spyrja sig um önnur minni kvikindi eins og geitunga?

Næst vil ég þó frekar ná músunum lifandi svo unnt sé að sleppa þeim út aftur þar sem þær eiga betur heima.